×

Historia mężczyzny, który nie jadł przez 382 dni. Lekarze opisali zmiany w jego ciele

Jak długo wytrzymałeś na diecie? Niezależnie od tego, czy była to dieta, która miała pomóc zrzucić wagę bądź wrócić do zdrowia, wszystkie są zawsze trudne do przejścia. Musimy rezygnować z ulubionych produktów i przyzwyczajeń, a co za tym idzie, uczyć się na nowo degustacji nowych smaków. Co gorsza, nie zawsze nam smakuje, dlatego są dni, kiedy chodzimy poddenerwowani i głodni. Więc nie da się ukryć – jest ciężko.

Każdy kto był chociaż raz w życiu na diecie, wie, że nie należny to do najłatwiejszych czynności. Co więcej, co chwile jesteśmy kuszeni na złamanie diety. Zakupy w sklepie, wizyta w restauracji czy u znajomych wystawiają nas na ciężką próbę… I jak się tu nie poddać i nie złamać? Większość z nas ma z tym ogromny problem.

A gdyby tak nic nie jeść przez rok? Tak, brzmi to jak coś nierealnego, ale pewna osoba zdobyła się na odwagę… lub może na głupotę? Oceńcie sami!

Angus Barbieri jest rekordzistą Guinnessa za najdłuższy strajk głodowy, który trwał 382 dni

Nawet teraz naukowcy nie do końca rozumieją, jak mógł żyć tak długo bez jedzenia i nie zaszkodzić swojemu zdrowiu. Większość naukowców jest przekonana, że ​​rezygnacja z jedzenia przez ponad 40 dni może być bardzo niebezpieczna dla naszego zdrowia.

Jeden rok na wodzie mineralnej i witaminach

W 1965 roku w Szpitalu Maryfield w Dundee (Szkocja) z bardzo dużą nadwagą walczył 27-letni mężczyzna. Wtedy ważył prawie 207 kilogramów. Angus powiedział personelowi, że jest gotowy na chwilę zrezygnować z jedzenia, by schudnąć, a lekarze zgodzili się śledzić jego postępy.

Na początku Angus przez długi czas nie zamierzał rezygnować z jedzenia. Ale tak łatwo mu było żyć bez jedzenia, że ​​pomimo porady lekarzy postanowił kontynuować eksperyment nawet po 40 dniach postu. Chciał być w doskonałej formie.

Przez ponad rok, przyjmował jedynie suplementy witaminowe, szczególnie witaminy C

W dniu 92 zaczął przyjmować pigułki potasu, a na dzień 345 – zaczął jeść sól. Ponadto mógł pić tyle napojów bezkalorycznych, ile tylko chciał: takich jak herbata, kawa i woda mineralna. Czasami Angus zjadł tylko trochę cukru i mleka, szczególnie w ostatnich dniach swojej diety.

Miał wypróżnienia tylko raz na 37-38 dni. Nie jest to zaskakujące, ponieważ nie jadł dużo.

Musiał porzucić pracę w sklepie spożywczym, aby schudnąć

Nie otrzymał żadnego leczenia, mimo że na początku był otoczony lekarzami. Ale ponieważ był tak dobrze przystosowany do niejedzenia, wkrótce pozwolono mu wrócić do domu i tam mieszkać. Musiał tylko odwiedzać szpital, aby poddać się badaniom zdrowotnym.

Lekarze twierdzili, że mężczyzna miał bardzo niski poziom glukozy, co świadczy o tym, że nic nie jadł

Ale hipoglikemia nie powstrzymała go przed robieniem rzeczy, które zwykle robił i nadal czuł się dobrze. Jedyne, co musiał zrobić, to przestać pracować w sklepie spożywczym swojego ojca, który specjalizował się w produkcji ryb i frytek. Nawet tak zdeterminowana osoba, jak Barbieri, nie był w stanie schudnąć, gdy było wokół niego tyle smacznego jedzenia.

Jajka na twardo były dla niego prawdziwym przysmakiem

Angus przerwał post 11 lipca 1966 r. W ciągu 382 dni stracił 125 kilogramów i ważył zaledwie 81 kilogramów.

Po zakończeniu postu Angus zjadł na śniadanie jedno jajko na twardo z kawałkiem chleba i masła oraz filiżanką kawy. Według Angusa do tego czasu prawie całkowicie zapomniał, jak smakowało jedzenie i mógł naprawdę cieszyć się najprostszymi potrawami.

Pomimo tego, jak szybko stracił tyle na wadze, w ciągu następnych 5 lat po zakończeniu postu przytył tylko 7 kilogramów. Przeprowadził się do Warwick w Anglii. Miał 2 synów i żył jeszcze 24 lata.

Czy można zatem schudnąć, rezygnując z jedzenia?

Próba schudnięcia w tak ekstremalny sposób może być bardzo niebezpieczna. Absolwent z Wydziału Medycyny Uniwersytetu Dundee, opisał 5 przypadków, gdzie otyłość była leczona za pomocą postu. Wszystkie spowodowały śmierć pacjentów. 

Tylko jedna pacjentka mogła przeżyć 210 dni bez jedzenia i zmarła po zjedzeniu (co jest popularną konsekwencją, gdy nagłe spożycie jedzenia zakłóca równowagę płynów i elektrolitów w organizmie). Reszta pacjentów zmarła z powodu różnych problemów zdrowotnych w dniach 3–8 tygodnia postu. Wielu innych pacjentów cierpiało na brak potasu, mimo że brali tabletki.

Niektórzy ludzie mogą przez jakiś czas żyć bez jedzenia, żyjąc z tłuszczu, który mają w swoim ciele. Ale diety na czczo, a nawet niskokaloryczne, mogą powodować zawał serca, ponieważ ciężar i mięśnie zanikają zbyt szybko. Po około 6-8 tygodniach postu (a jeśli dana osoba nie ma wystarczająco dużo tłuszczu lub cierpi na przewlekłą chorobę, może się to zdarzyć jeszcze szybciej), zaczynają pojawiać się problemy z sercem .

Niektóre badania dowodzą, że ograniczenie odżywiania, a nawet brak jedzenia, może pomóc w walce z rakiem i otyłością. U zwierząt rezygnacja z jedzenia może spowolnić starzenie. Ale zalety całkowitego porzucenia jedzenia wciąż nie są pewne, więc nadal uważa się to za bardzo niebezpieczne. Dlatego przejście na tak ekstremalne czynności może okazać się niezbyt rozsądne.

Czy kiedykolwiek próbowałeś niskokalorycznej diety? Czy uważasz, że Angus Barbieri jest odważny czy szalony, bo jak już wiesz, ryzykował własnym życiem? Czekamy na Twoje komentarze na Facebooku.

Źródła: brightside.me
Fotografie: brightside.com (miniatura wpisu), brightside.me

Może Cię zainteresować