Lewatywa – jakie są rodzaje i jak zrobić ją w domu?
Chociaż lewatywa jest praktykowana od starożytności, nadal budzi w nas skrępowanie. Najczęściej stosuje się ją przy ostrych zaparciach, przed niektórymi zabiegami i przed porodem. Entuzjaści detoksykacji stosują również wlewy doodbytnicze do poprawy odporności organizmu oraz do zrzucania zbędnych kilogramów. Jednak nie każdy może poddawać się tego typu oczyszczaniu jelita grubego. Istnieje wiele przeciwskazań.
Co to jest lewatywa i na czym ona polega?
Lewatywa (nazywana też wlewem doodbytniczym lub enemą przeczyszczającą), to jeden z najstarszych zabiegów medycznych, stosowanych m.in. w starożytnych Chinach, Egipcie, Indiach oraz Ameryce Południowej.
Polega ona na wlaniu przez odbyt do jelita grubego płynu w celu wypłukania z niego zalegających treści kałowych (niestrawionych resztek pokarmowych, bakterii, pasożytów, grzybów itp.).
Zabieg oczyszczania jelita wykonuje się za pomocą wlewnika (irygatora lub gumowej gruszki). Może być przeprowadzany w warunkach ambulatoryjnych bądź w domu.
Czy lewatywa boli?
Z reguły jest to zabieg bezbolesny, chociaż pacjent u którego jest on wykonywany może odczuwać pewien dyskomfort. Nieprzyjemne odczucia podczas wykonywania lewatywy wiążą się najczęściej ze wstydem. Dlatego ważne jest, aby robić to w warunkach intymnych.
Ból w czasie wykonywaniu wlewu do odbytu może się zdarzyć w przypadku, gdy pacjent ma żylaki odbytu (tzw. hemoroidy).
Zastosowanie lewatywy – kiedy i po co ją robić?
Lewatywa jest wykonywana, aby pobudzić perystaltykę jelit w celu wydalenia zalegających w nich mas kałowych.
Stosuje się ją w następujących sytuacjach:
(1) w przypadku uporczywych zaparć, których zawiodły inne metody, tj. zmiana diety i stylu życia, preparaty doustne czy też czopki glicerynowe (nawet w takich sytuacjach zaleca się, by była wykonywana sporadycznie);
(2) przed niektórymi badaniami i zabiegami operacyjnymi w obrębie dolnego odcinka przewodu pokarmowego, a także układu moczowo-płciowego, m.in. przed badaniem jelita grubego endoskopem, czyli tzw. kolonoskopią (zalegające w jelicie masy kałowe uniemożliwiałyby jego ocenę);
(3) przed porodem, aby zapewnić komfort kobiecie (nie jest to procedura obligatoryjna i wykonuje się ją ze względów higienicznych i estetycznych, a nie ze wskazań medycznych, w celu uniknięcia mimowolnego oddania stolca w trakcie akcji porodowej).
Niektórzy robią wlewy doodbytnicze w celach detoksykacyjnych i z powodów odchudzających.
Według zwolenników tej metody, lewatywa pomaga również w następujący sposób:
– likwiduje bóle głowy,
– poprawia odporność oraz kondycję skóry,
– wyzwala pokłady energii,
– reguluje pracę innych organów,
– oczyszcza krew.
Bez względu na powód wykonywania wlewów doodbytniczych, każdy taki zabieg powinien być poprzedzony konsultacją lekarską!
Lewatywa – przeciwwskazania i skutki uboczne
Lewatywa jest bezpieczna, pod warunkiem, że jest wykonywana prawidłowo i w odpowiednich odstępach czasowych.
Jednak istnieją pewne przeciwwskazania do wykonania zabiegu, a niezastosowanie się do nich może być dla pacjenta groźne. Mogłoby bowiem dojść nie tylko do pogorszenia jego stanu zdrowia, ale nawet do zagrożenia jego życia.
Kiedy nie wolno robić lewatywy?
Przeciwskazania do wykonywania wlewek doodbytniczych, to:
– niedrożność jelit,
– zarośnięcie odbytu,
– perforacja, niedrożność lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego (lub ich podejrzenie),
– choroby jamy brzusznej i krwawienia z przewodu pokarmowego,
– nadciśnienie tętnicze,
– choroby serca,
– niewydolność nerek,
– zapalenie lub objawy zapalenia wyrostka robaczkowego,
– bóle brzucha, nudności i wymioty o nieustalonej przyczynie,
– przebyte niedawno zabiegi i operacje jelita,
– odwodnienie,
– ciąża (pomijając czas przed samym porodem),
– wiek poniżej 3 lat (u najmłodszych dzieci ewentualną lewatywę można wykonać jedynie w warunkach szpitalnych pod stałym lekarskim nadzorem!).
Działania niepożądane wlewów doodbytniczych
Skutki uboczne, jakie mogą wystąpić, głównie podczas wykonywania wlewów w domowych warunkach:
– odwodnienie osoby, która poddała się zabiegowi,
– podrażnienie błony śluzowej odbytu, uszkodzenie jelit bądź krocza (zwłaszcza jeśli zabieg wykonuje niedoświadczona osoba),
– zaburzenia czynności jelita, gdy lewatywa wykonywana jest zbyt często.
Lekarze przestrzegają przed stosowaniem enemy na własną rękę, szczególnie w przypadku zaparć, ponieważ mogą być one objawem poważnych chorób, a wykonywanie lewatyw może opóźnić ich zdiagnozowanie.
Co jest potrzebne do wykonania lewatywy?
Do wykonania lewatywy w domu potrzebny jest:
1) SPRZĘT (strzykawka, gumowa gruszka bądź wlewniki)
Strzykawki oraz gruszki do lewatywy (tzw. kanki doodbytnicze) mają z reguły pojemność od 100 do 350 ml, zaś wlewniki (irygatory) od 1 do 2 litrów.
Te drugie mają postać gumowych lub plastikowych worków z wężykiem, z których płyn, po zamocowaniu ich na wysokości za pomocą specjalnego haczyka i odkręceniu kraniku (albo zwolnieniu zacisku), samoistnie wypływa.
Sprzęt do lewatywy dostępny jest w dwóch formach: do wielokrotnego i jednorazowego użytku. Stosuje się też różnego rodzaju (twarde lub miękkie) końcówki, które umieszcza się w odbycie.
Nie wiesz, gdzie kupić lewatywę? Otóż są one dostępne w każdej aptece i sklepie medycznym.
2) ODPOWIEDNI PŁYN (wlewki doodbytnicze)
Można kupić gotowy preparat do wykonywania wlewów i postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Nie bagatelizuj ich, ponieważ zawierają fosforany, które mogą zaburzać gospodarkę elektrolitową.
W warunkach domowych najczęściej wykonuje się lewatywy płynem na bazie wody z dodatkiem mydła, ale wlewkę doodbytniczą można sporządzić też w inny sposób.
Używając wystudzonej przegotowanej wody (500-2000 ml) możesz dodać m.in.:
– naparu z rumianku,
– oliwy, oleju lnianego lub rzepakowego (250 ml/1l wody),
– soli kuchennej (1 łyżeczka/1l wody).
Jednak do niekonwencjonalnych lewatyw należy podchodzić z dużą ostrożnością.
Maksymalnie można wykorzystać do wlewu doodbytniczego ok. 1-1,5 l płynu podczas jednej sesji, ale wystarczy nawet pół litra, zwłaszcza kiedy to dopiero pierwsze „spotkanie z lewatywą”.
Pamiętaj, że roztwór sporządzony do wykonania lewatywy nie może być zbyt zimny ani nie powinien przekraczać 40 stopni Celsjusza!
Gorąca woda może podrażnić błonę śluzową jelita, w wyniku czego może dojść do obrzmienia oraz bólu w okolicy nerek. Z kolei zbyt zimny płyn może wywołać zapalenie układu płciowego lub zapalenie pęcherza moczowego. Najodpowiedniejsza temperatura wlewki, to ok. 36 – 38 stopni Celsjusza.
Domowa lewatywa
Procedurę najlepiej wykonać w łazience na uprzednio rozłożonym na podłodze kocu (macie, ręczniku bądź ceracie). W razie wycieku płynu z odbytu, łatwiej będzie można posprzątać pomieszczenie. Poza tym, zapewni Ci to potrzebną intymność.
Lewatywę najlepiej wykonać albo wczesnym rankiem, między godziną 5 a 7 albo wieczorem, w okolicy godziny 20:00.
Jak zrobić lewatywę w domu? – krok po kroku
(1) Upewnij się, że przygotowałeś odpowiedni sprzęt i płyn do przeprowadzenia zabiegu (m.in. czy znajduje się w worku irygatora i czy ma odpowiednią temperaturę).
(2) Połóż się na uprzednio przygotowanym miejscu, najlepiej na lewym boku z podkurczonymi nogami (lub ewentualnie w pozycji kolankowo-łokciowej).
(3) Końcówkę sprzętu do lewatywy posmaruj wazeliną lub olejem i włóż do odbytu (powinno się w nim znaleźć ok. 7-8 cm rurki).
(4) Odblokuj dostęp płynu z woreczka do wężyka i wlej go do jelita. Po wprowadzeniu całej zawartości worka, wyjmij rurkę.
(5) Leż spokojnie na plecach i masuj brzuch kolistymi ruchami, zgodnymi z kierunkiem wskazówek zegara.
(6) Po kilku minutach możesz zacząć chodzić, a nawet podskakiwać. Prawdopodobnie dopiero wtedy dojdzie do wypróżnienia (a nawet kilku).
(7) Po wydaleniu stolca należy wziąć prysznic i zażyć odpowiedni probiotyk, który pomoże odbudować florę jelit.
Różne rodzaje lewatyw i ich właściwości
Ze względu na tzw. wlewkę, czyli płyn używany do przeprowadzenia lewatywy rozróżniamy wiele jej rodzajów. Mają one różne zastosowania i odmienne prozdrowotne właściwości.
#1 Lewatywa z soli fizjologicznej
Solankowa lewatywa ma na celu przywrócenie normalnej aktywności jelita grubego. Tego typu wlewy doodbytnicze wykonuje się najczęściej w szpitalach przed zabiegami diagnostycznymi bądź przed niektórymi operacjami.
#2 Lewatywa z mydła
Ciepłą lewatywę z dodatkiem mydła stosuje się w celu usunięcia stwardniałego kału. Jest zalecana głównie osobom, które cierpią na chroniczne zaparcia.
Wlewkę najlepiej wykonać z mydła szarego, ponieważ nie zawiera barwników i jest pozbawiona substancji zapachowych. Temperatura wody ciepłej lewatywy powinna wynosić ok. 38-40 stopni Celsjusza.
#3 Lewatywa z kawy
To jedna z najbardziej popularnych rodzajów lewatyw. Kawa, wędrując przez jelito do wątroby rozszerza drogi żółciowe i pozwala wątrobie na skuteczne wydalenie toksyn. Kofeina w niej zawarta zapobiega również wchłanianiu toksyn z powrotem do krwi.
Według dr Maxa Gersona (który odkrył przyczyny choroby nowotworowej i włączył do swojej terapii lewatywy z kawy) zastosowanie takich wlewów jest szczególnie korzystne dla pacjentów:
– po chemioterapiach i radioterapiach,
– z nasilonymi bólami nowotworowymi,
– z niewydolnością wątroby, której funkcja detoksykacyjna jest osłabiona,
– którzy chcą się pozbyć bakterii i grzybów Candida.
#4 Lewatywa z rumianku
Rumianek działa uspokajająco i rozkurczowo nie tylko w formie spożywanego naparu. Właściwości tego zioła docenili zwolennicy medycyny niekonwencjonalnej. Uważają, że rumiankowa lewatywa łagodzi skurcze jelitowe i zmniejsza częstotliwość skurczów brzucha.
Z kolei w przypadku stanów zapalnych jelita grubego zaleca się do rumianku dodać również łyżkę siemienia lnianego.
#5 Lewatywa z soku z cytryny
Wbrew pozorom cytryna, chociaż jest kwaśna, daje odczyn zasadowy, a tym samym reguluje poziom pH jelit. Pobudza funkcjonowanie flory bakteryjnej jelita, stymuluje system odpornościowy w celu zwalczania drobnoustrojów, hamuje fermentację oraz procesy gnilne.
Sok z cytryny można zastąpić sokiem z żurawiny bądź czarnej porzeczki, albo octem jabłkowym.
#6 Lewatywa z czosnku
O dobroczynnych właściwościach czosnku wiemy nie od dziś. Jednak wprowadzany w formie wlewów doodbytniczych nie jest niszczony przez soki żołądkowe, dzięki czemu w czystej postaci wchłania się do krwioobiegu przez ściany jelita.
Według zwolenników tej terapii, lewatywa z czosnku:
– czyści krew i leczy liczne choroby układu krwionośnego, np. nadciśnienie tętnicze,
– ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne,
– niszczy pasożyty przewodu pokarmowego (można go stosować w celu pozbycia się np. owsików u dzieci lub innych pasożytów w jelicie grubym, które negatywnie wpływają na pracę jelita grubego i proces detoksykacji organizmu).
#7 Lewatywa z chili
To alternatywa dla lewatywy z czosnkiem, ponieważ również działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybicznie. Dzięki zawartej w papryczce chili kapsaicynie, hamuje rozwój różnych gatunków bakterii (również tych powodujących owrzodzenia jelit).
#8 Lewatywa z uryny
Zwolennicy medycyny naturalnej uważają, że mocz jest najlepszym środkiem do oczyszczania jelita grubego, ponieważ:
– normalizuje poziom pH jelit,
– skutecznie oczyszcza ścianki jelit („odrywa” pasożyty i nawet najdrobniejsze złogi, które są mocno przyklejone do ścianek jelita i zatruwają organizm przez wiele lat),
– niszczy chorobotwórczą florę bakteryjną jelit, jednocześnie zachowując tę właściwą,
– odbudowuje podrażnioną błonę śluzową jelita,
– łagodzi przebieg choroby hemoroidalnej i stan zapalny tkanki okołoodbytniczej,
– usuwa polipy.
