×

Choroba dwubiegunowa – czym jest i jak ją leczyć?

Szacuje się, że dotyka około 2% Polaków, czyli nawet 800 tys. osób. Najczęściej diagnozowana jest u osób 20-, 30-letnich. Nawraca i potrafi zamienić życie chorującego w prawdziwy koszmar. Choroba dwubiegunowa, potocznie nazywana dwubiegunówka, nie jest łatwa w leczeniu, jednak jej wczesne wykrycie pozwala zapanować nad nawrotami. Jak ją leczyć? Jak sobie z nią radzić? Postaramy się odpowiedzieć na te pytania.

Choroba dwubiegunowa objawy

Choroba dwubiegunowa nie jest schorzeniem dającym się łatwo zdiagnozować. Bywa mylona z depresją jednobiegunową, dlatego ścisła współpraca i szczerość z lekarzem, do którego trafia chory, są kluczowe. Czym tak naprawdę jest zaburzenia dwubiegunowe?

Photo by Katerina Radvanska on Unsplash

Photo by Katerina Radvanska on Unsplash

Choroba depresyjno-maniakalna charakteryzuje się pojawianiem się w życiu chorego trzech naprzemiennych faz zmian nastrojów. Następują one po sobie w sposób podobny do ruchu wahadła. W momentach skrajnego „wychylenia” osoba cierpiąca na zaburzenia dwubiegunowe odczuwa w zależności od fazy albo skrajne przygnębienie, albo skrajną euforię. Pomiędzy tymi okresami chory może zachowywać się względnie normalnie. Choroba nie daje wówczas mocnych objawów.

Choroba dwubiegunowa – objawy fazy depresji

Osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową w fazie depresji doświadczają ekstremalnego obniżenia nastroju. Są przygnębione, tracą poczucie własnej wartości, chęci do życia, działania. Porzucają dotychczasowe zainteresowania i hobby. Chorzy popadają w depresję. Przestają się angażować w życie rodzinne, pracę, naukę. Popadają w apatię. Nie mają siły. Do tego dochodzą jeszcze problemy z odżywianiem, snem i bezsennością.

Jeśli chory zgłasza się do lekarza z objawami tego typu, bywa diagnozowany jako pacjent cierpiący na depresję.

Choroba dwubiegunowa – objawy zespoły hipomaniakalnego

Po fazie depresji u chorych zmagających się z chorobą dwubiegunową pojawia się tzw. zespół hipomaniakalny. Jest to okres, w którym chorzy w miejsce przygnębienia i apatii, zaczynają odczuwać radość i pobudzenie. Stają się kreatywni, chętnie angażują się w nowe projekty, realizują swoje pasje. Są zdecydowani, pewno siebie, nie dopuszczają do siebie myśli o porażce. Zaczynają się także pojawiać u nich nieprzemyślane decyzje, podejmowane pod wpływem impulsu, kompulsywnie.

Objawy te często są bagatelizowane przez otoczenie, nie są dla niego zbyt uciążliwe.

Choroba dwubiegunowa – objawy fazy manii

Zaczynają być dopiero, gdy choroba afektywna dwubiegunowa przechodzi do fazy manii. Jest to drugie skrajne wychylenie, przeciwne do depresji. Wahanie nastroju przechodzi wówczas z euforii do lekkomyślności i bezceremonialności. Chorzy przestają liczyć się z czyimkolwiek innym zdaniem poza swoim. Zaczynają być całkowicie oderwani od rzeczywistości. Tracą z nią kontakt. Ich zachowanie zaczyna być irracjonalne.

Choroba depresyjno-maniakalna diagnozowana jest najczęściej właśnie po wystąpieniu epizodu manii. Pozwala on czujnemu lekarzowi dobrać odpowiednie leczenie dla chorego.

Choroba dwubiegunowa przyczyny

Przyczyny choroby dwubiegunowej nie są znane. Badania dotyczące tego schorzenia upatrują jego podstaw w genetyce, jednak nie jest to jedyna możliwość, ponieważ dwubiegu nówka występuje także u osób, które nie miały w rodzinie chorych zmagających się wcześniej z zaburzeniami tego typu.

Wśród przyczyn występowania choroby dwubiegunowej często podawane są bardzo stresujące, ciężkie sytuacje życiowe. Chorzy cierpiący na zaburzenia depresyjno-maniakalne nierzadko sięgają także po używki – od alkoholu, papierosów, po narkotyki.

Photo by Matthew Henry on Unsplash

Photo by Matthew Henry on Unsplash

Choroba dwubiegunowa rokowania

Choroba dwubiegunowa nie tylko nie zawsze daje się łatwo zdiagnozować, ale i nie jest też łatwa w leczeniu. Jest schorzeniem przewlekłym, nawracającym. O ile dobrze dobrany zestaw leków i psychoedukacja przynoszą efekty, o tyle sukces leczenia zależy od pacjenta i jego rodziny. Leczenie pozwala zapanować nad objawami, jednak nie przyniesie ono skutków, jeśli chory nie będzie rozpoznawał symptomów i nie będzie chciał się mu poddać… Dlatego tak ważna jest dobra współpraca z lekarzem.

Może Cię zainteresować