Prowadzone przez 16 lat badania dowodzą, że z ADHD wyrasta tylko 10% dzieci

Kilkunastoletnie badania mogą nie napawać optymizmem. Zdaniem naukowców z zaburzenia jakim jest ADHD rzadko się wyrasta, co oznacza zaburzenie bardzo często w mniejszym lub większym stopniu daje o sobie znać w życiu dorosłym. Można jednak nauczyć się, jak nad nim panować.

Czym jest ADHD?

ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, który jest najczęściej diagnozowanym w okresie dzieciństwa (zazwyczaj około 5. roku życia) zaburzeniem neurobehawioralnym. ADHD występuje u 4-8% dzieci w wieku wczesnoszkolnym, częściej u chłopców niż u dziewczynek, a częstość tego schorzenia maleje wraz z wiekiem. Schorzenie nie powinno być bagatelizowane, gdyż może hamować prawidłowy rozwój dziecka.

Gdzie doszukiwać się przyczyny ADHD? Na występowanie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej może wpływać wiele czynników. Zaliczamy do nich: predyspozycje genetyczne, urazy w ciąży, małą aktywność dopaminy, niską wagę urodzeniową, niedotlenienie dziecka podczas porodu, urazy głowy, palenie papierosów przez kobiety w ciąży, zażywanie w trakcie ciąży substancji psychoaktywnych, zespół FAS czy uszkodzenie centralnego układu nerwowego.

W jaki sposób objawia się ADHD? Dziecko najczęściej nie jest wytrwałe w swoich działaniach, szybko się nudzi nowym zajęciem lub zabawką, zaczyna wykonywać kilka czynności w krótkich odstępach czasu i żadnej z nich nie kończy. Ponadto dziecko z ADHD często ma gorsze wyniki w szkole i kłopoty w relacjach interpersonalnych.

Jeśli zauważasz u swojego dziecka ww. objawy, skonsultuj się z psychologiem bądź psychiatrą dziecięcym. Wczesne wykrycie schorzenia i podjęcie odpowiedniego leczenia zapobiega pogłębianiu się trudności adaptacyjnych dziecka, co ma istotny wpływ na przyszłość malucha. Na program leczenia mogą składać się: psychoterapia, terapia dziecka w grupie rówieśniczej, zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców, terapia rodzinna, leczenie farmakologiczne. Ciężkie ADHD leczy się farmakologiczne oraz przy pomocy różnorodnych terapii.

Badanie

Począwszy od połowy lat 90. badacze uważają, że około 50% przypadków ADHD utrzymuje się aż do dorosłości. Dziś wcześniejsze wnioski zdają się być dalekie od prawdy, a przynajmniej tak wskazują na to najnowsze badania. Badania badaczy z 16 ośrodków naukowych rozsianych po całym świecie.

Naszym celem było zrozumienie przebiegu remisji ADHD, od dzieciństwa do wczesnej dorosłości (średni wiek badanych to 25 lat) – piszą autorzy w artykule opublikowanym w „American Journal of Psychiatry”

W trwającym 16 lat badaniu wzięło udział 558 dzieci ze zdiagnozowanym ADHD. Badani co dwa lata byli poddawani specjalnym testom, których celem było ustalenie, w którym kierunku poszedł w ich przypadku zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Aby informacja zwrotna była jeszcze bardziej wiarygodna, regularnie przeprowadzano również wywiady środowiskowe w społecznościach, w których obracali się badani – w rodzinie, szkole, na uczelni, w miejscu pracy. Wyniki eksperymentu znacznie odbiegały od wyników badań, które ujrzały światło dzienne w latach 90..

Naukowcy wywnioskowali, że u 90% dzieci z ADHD zaburzenie w mniejszym lub większym stopniu dało o sobie znać w życiu dorosłym. Głównie była to nieuwaga objawiająca się dezorganizacją, łatwym zapominaniem oraz nadpobudliwość, która objawiała się impulsywnością i nadaktywnością. U pozostałych 10% można było powiedzieć, że objawy schorzenia ustąpiły.

Ważne jest, aby osoby u których zdiagnozowano ADHD zrozumiały, że to normalne, że zdarzają im się w życiu chwile, gdy rzeczy zdają się wymykać spod kontroli i momenty, gdy wszystko wydaje się być na właściwym miejscu – mówi jedna z badaczek, prof. nadzwyczajny psychiatrii i nauk behawioralnych Margaret Sibley z University of Washington School of Medicine

Ekspert dodaje, że kluczem z walce z ADHD jest „znalezienie sobie pracy lub życiowej pasji, z którym zaburzenie nie koliduje, a wręcz ułatwia jej realizację”.

_________________________

*zdjęcia mają charakter poglądowy